Carlijntje op reis

Indonesie

Hallo allemaal,
Hier eindelijk weer een berichtje van ons!

Inmiddels hebben wij Cambodja al weer achter de rug.
Cambodja was erg leuk en we zijn heel blij dat we dit land ook nog even hebben meegepikt! De mensen in Cambodja waren een stuk aardiger dan in Vietnam en we hadden erg geluk met het weer!
Van Saigon in Vietnam hebben we de bus naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja,genomen. Hier zaten we in een heel schattig guesthouse aan een prachtig meertje midden in de stad. Elke dag hebben we hier van de prachtige zonsondergang kunnen genieten. Een klein puntje van kritiek waren de ratten die door onze kamer liepen,sochtends werden wewakker en was er een grote hap verdwenen uit een mango die helemaal in plastic was verpakt. Als inmiddels ervaren reizigers zitten we hier niet meer zo meeen we zijn de volgende dag dan ook weer gewoon weer lekker gaan slapen.

Hoogtepunten in Phnom Penh waren het museum van de oude gevangenis en de killingfields. Erg indrukwekkend maar ook goed om te weten. Best schokkend om erachter te komen dat dit soort gruwelijkheden van het Pol Pot regime nog zo kort geleden hebben plaatsgevonden. Even ter info;
De communistische Rode Khmer kwam halverwege de jaren zestig in opstand tegen de conservatieve regering in Cambodja. In 1975 wist de beweging de macht te grijpen. Een bloedige poging om een socialistische heilstaat te vestigen, volgde. Zelfs mensen die konden lezen werden gezien als vijanden van de arbeiders en om die reden vervolgd en vermoord. ( zie alle foto's van de mensen die we hebben gefotogrofeerd!)
Na nog geen vier jaar was een einde gekomen aan het schrikbewind van de Rode Khmer.
Onderzoekers schatten dat onder de Khmer meer dan een miljoen mensen zijn omgekomen door onderdrukking en hongersnood. Vermoedelijk in maart van dit jaar begint het eerste proces tegen een leider van de Rode Khmer, Kaing Guek Eav. Pol Pot stierf in 1998, zonder ooit terecht te hebben gestaan....
Gelukkig waren konden we door de mooi zonsondergand deze gruwlijkheden aan het eind van weer redelijk van ons af zetten....


Hierna zijn we doorgereisd naar Siem Reap, een gezellig stadjevlakbij het wereldwonder Angkor Wat. Hier hebben wij ons heel luxe drie dagen door een tuktuk driver langs alle tempels laten brengen. Vooral de eerste paar tempels waren erg mooimaar na drie dagen waren we behoorlijk uitgetempeld!

Na vier dagen Siem Reap zijn we in een opgepropte, gammele en hete locale bus helemaal naar Thailand gereden. Dit was wel even afzien, vooral na alle lekkere airco bussen die we tot nu toe hadden meegemaakt.
In Thailand zijn we in Pattaya door Paulien na haar werk opgehaald en hebben we twee dagen heerlijk kunnen bijkomen bij de hele familie! Een lekkere warme douche en een bed met een dekbed hadden we erg gemist!
Twee dagen hebben we lekker bijgeslapen, onze was gedaan enlekker geshoptmet de oma van Lidia.

Op donderdag 15 januari zijn we vanaf Bangkok, via Kuala Lumpur in Maleisie, naar Jakarta gevlogen.
Hier hebben we 1 dag doorgebracht en zijn eigenlijk de hele dag bezig geweest om er weer weg te komen. De stad was erg druk en zo warm dat we graag weer verder wilde reizen. Op vrijdagavond zijn we met een minibusje de hele nacht naar Jokja gereden. Hier kwamen we s' Ochtends vroeg aan en hadden al snel weer een prima guesthouse gevonden. Een mooie zonnige kamer en een leuk dakterras, dat de douche het niet deed was bijzaak. Inmiddels kunnen we ons ook prima redden met een koude mandibak.

Natuurlijk hebben we de Burabadur bekeken, alweer zo'n wereldwonder. De volgende ochtend zijn we al om half 5 opgehaald en hebben we de prachtige boedhistische tempel bij zonsopgang kunnen aanschouwen. Al snel werden we belaagd door families die dolgraag met ons op de foto wilde en hier hebben we natuurlijik aan meegewerkt. Ook hebben we een hele school uit Surabaja aan een engels diploma geholpen door een engels gesprek met ze te hebben gehad in het bijzijn van de leraar. Zo hebben we gepraat over het schoolsysteem, de eetcultuur en de technologie in Nederland. Vooral op dit laatste gebied waren wij natuurlijk de experts!


Vanuit Jokja hebben we een eerst een trip gemaakt naar merapi, een nog steeds actieve vulkaan. Dit tripje werd ons aangeboden door twee indonesische gasten uit ons hostel die ons achter op de brommert in het pikken donkerover enge steile jungle paadjes driekwartier lang (auww voel nog steeds de beurse kont van toen)naar de vulkaan hebben gereden. De volgende dag stond de volgende vulkaan (bromo) op het programma en na een lange busrit kwamen we om 9 uur s'Avonds aan bij ons hotelletje in de bergen.
De volgende ochtend werden we al om kwart over 3 wakker gemaakt om weer een zonsopgang te gaan bekijken.
Na een busrit van een uur kwamen we aan bij het veelbesproken viewpoint waar ons een prachtig uitzicht was beloofd.
Jammer genoeg was de hele berg om kwart over vijf op moment supreme gehuld in een grote mistwolk en konden we geen hand voor ogen zien. Daar gaan dan je 90.000 extra betaalde rupi's.
Vanuit hier zijn we naar de bromo gegaan en hebben ons door vrij onrustige paardjes de heuvel op laten rijden.
Het laatste stukje moesten we zelf afleggen en hier hadden we dan ook behoorlijk moeite mee! Of dit de hoogte was of onze conditie.....
Eenmaal boven aangekomen was het zeker de moeite waard. Het uitzicht was prachtig en de krater heel indrukwekkend. Lidia heeft zelfs haar leven gewaagd door de hele vulkaan langs de kraterrand rond te lopen. Natuurlijk heb ik dit aan mij voorbij laten gaan om dit vast te leggen op camera en foto's zullen snelvolgen.
Om negen uur s'Ochtends zijn we toen alweer vertrokken voor nog een hele dag reizen naar Bali.
Helaas werd ons midden op de dag verteld dat de bus niet door zou rijden naar Lovina, onze eindbestemming, maar tot aan de ferry naar Bali.
We zouden wat geld terug krijgen en moesten op Bali zelf maar vervoer regelen. Dit was wel even een domper.
Eenmaal op Bali hebben we anderhalf uur moeten wachten op andere toeristen die ook naar Lovina wilde gaan. Eerder zou de bus namelijk niet vertrekken.
In Lovina werden we afgezet bij een veel te duur hotel maar we hebben met de eigenaresse kunnen regelen dat we in een ander, goedkoper guesthouse van haar konden slapen maar wel in het hotel mochten zwemmen.
In Lovina hebben we ons een dag laten rondrijden door twee brommerchauffeurs, om een brommer te huren heb je namelijk een brommerrijbewijs nodig.
We zijn naar een mooie waterval, lekkere warmwaterbronnen en natuurlijk weer een tempel geweest. Ook hebben we ons lekker laten afzetten bij het kopen van souveniers! Nu zijn we aangekomen in Ubud, een gezellig kunstenaarsdorp met prachtige winkeltjes. Hier gaan we de komende dagenlekker genieten en mooie tripjes naar de rijstterassen maken.

We hopen natuurlijk dat alles goed met jullie gaat!

veel groetjes en liefs


Floor en Lidia

Happy new year.....!!!

Hier eindelijk weer een berichtje uit Vietnam..!
De afgelopen weken zijn echt razendsnel voorbij gegaan en voor we het wisten zaten we gister ineens alweer in het jaar 2009..! Echt heeel raar, vooral omdat je hier weinig van de kerstsfeer merkt en daardoor de hele aanloop naar het nieuwe jaar mist.
Vanuit Hanoi, wat we eigenlijk een veel te drukke stad vonden met serieus onaardige mensen, zijn we na een twee daagse boottocht in Ha long Bay naar het zuiderlijke gelegen Dong Hoi gegaan. Het hoogzwangere vrouwtje van ons hostel raden ons aan om dit ritje met de lokale nachtbus af te leggen omdat de trein 3 x zo duur was, maar we hadden de avond daarvoor vreselijke waarschuwingen in de lonely planet gelezen over medepassagiers die drugs in eten doen om zo de bagage te jatten, buschauffeurs die je in de middle of nowhere uit de bus schopte en dat als je graag een spannend avontuur wilde je dan zeker een nachtbus moest nemen....
Na de ontmoeting met de lompe, half slapende, uber chagerijnige buschauffeur die ons niet eens kon vertellen of we wel in de goede bus zaten, vreesden we dat de volgens ons 'uber overdreven' waarschuwingen misschien wel eens waar konden zijn. De enige informatie die we hadden was dat onze reis ongeveer 7 uur zou duren en dat we dus rond 5 uur 'snacht zouden aankomen, de wekker zetten dan maar, want het vertrouwen dat de buschauffeur ons wakker zou maken hadden we niet. Verder was er los van ons niemand zo dom om naar het levenloze gat Dong Hoi af te reizen...
Na iedereen wakker te hebben gemaakt met onze wekker zijn we maar naast de buschauffeur gaan zitten en aangezien hij bij elke stop ja knikte op de vraag of we al bij dong hoi waren, zijn we er maar bij de meest leefbare plaats uit gegaan. Zo stonden we midden in in de pikdonkere nacht, met onze backpacks op de rug, ergens op een lege straat in Dong Hoi. God zij dank werden we 'gered' door twee vietnamese oude taxichauffeurs die ons op hun brommer naar het dichtbijzijnste hostel brachten. Dong Hoi zelf was heel schattig, eigenlijk was er niets te doen en daarom ook geen buitenlander te bekennen maar de bevolking vond het zo speciaal dat er buitenlanders in hun dorp waren dat we overal op straat met een enorme glimlach werden begroet en alle kindertjes hun op school geleerde engels op ons uitgeprobeerde. 's Avond zijn wij toevallig in een super gezellig openings feest van een restaurant beland waar binnen een paar minuten de hele familie bij ons aan tafel zat en de glazen bier na het proosten blijkbaar in 1 teug op moesten worden gedronken. Jammer genoeg wilde iedereen van de familie, zelf de oma van het stel die btw zoooo lief was en ons de hele tijd vertelde dat dit de gelukkigste dag van haar leven was, met ons proosten dus al snel werd het een gezellige boel en konden wij geen bier meer zien, mja je kunt moeilijk een atje met een vrouw van 78 weigeren....! De volgende morgen zijn we met een luidruchtige karaoke trein naar de gezellige stad Hue gereist waar we onze laaste daagjes samen hadden voordat de familie van Floor ons kwam vergezellen. Die dagen hebben we schuilend voor de vele regen, veel doorgebracht in gezellige barretjes en cafetje's.
20 Dec hebben we onze tassen verplaats naar een heerlijk luxe hotel en 's avonds kwamen na een twingtig uur lange reis Renee, Annemiek en Ben de lobby ingelopen.

In Hue hebben we nog een super leuke fietstocht (met vietnamese vlag voorop en al!) naar het binnenland gemaakt, gezellig door de kleine straatjes vol met buitenlandse restaurantjes en barretjes gelopen, en wat sightseeing gedaan.( wat ik en Floor al hadden gedaan want een heel aardig toerisme-studerend vietnamees stel had ons achter op de brommerd de hele stad en verrukkelijk eten laten zien)
Na Hue zijn we verder langs de kustlijn naar Hoi An gegaan, het shop walhalla...!!! Arme Ben heeft twee dagen lang moeten aanzien hoe wij massa's jurken hebben aangepast en uiteindelijk zelfs allemaal een eigen jurk hebben laten maken( voor slechts 18 euries!) en dan natuurlijk vijf keer terug komen om het resultaat te passen. Als het aan ons had gelegen waren we nog weken gebleven en hadden we ons een complete garderobe laten aanmeten maar dat liet striktereisschema niet toe en dus moestenwe na 2 dagen weer verder.
Zo zijn we via 1 nachtje Na trang met een 5 uur durend bustochtje naar de bergen gereden (Dalat) waar we de volgende dag een zware maar super mooie mountainbike tocht hebben gedaan. Toen weer met het busje naar het warmere Ho chi minch gereden waar we de oorlogs geschiedenis van het land heftig hebben herbeleefd door in de ieniemienie tunnelstelsel te kruipen die de communistische 'Viet Cong' hadden gegraven en gebruikte in de oorlog tegen de Amerikanen. Vooral die vreselijke bamboo boobytraps tegen de arme jonge Amerikanen die vaak niet eens goed wisten waar tegen ze vochten en nog nooit in zo'n ver land waren geweest hebben een hoop indruk gemaakt.
Gelukkig konden we 's avonds deze gruwlijkheden weer even vergeten in de prachtig met kerstlichtjes versierde stad, die overigens heeel anders dan Hanoi was en met zijn grote trotoirs met palmbomen en luxe warenhuizen zo voor Nice had door kunnen gaan. Na deze dagen was de beroemde Mekong Delta aan de beurt. 's Morgens werden we weer met het busje opgehaald en in het gezelschap van een ultra enthousiaste, non-stop pratende/spugende gids hebben we een prachtige boottocht door de rivieren gemaakt en 's avonds onder de klamboe (helaas zaten de muggen in mn klamboe inplaats van er buiten...) in een authentiek rieten huis op palen geslapen. De volgende morgen mochten we 'uitslapen' tot half zeven ( het grappige orkest van sprinkhanen, volgels nog meer ondefinieerbare dieren had ons al veel eerder wakker gemaakt ) en liepen we een kwartiertje later met een lege maag achter de gids aan die ons door de lokale vis/vlees markt loosde. Dat was wel even heavy maar wel erg leuk om te zien hoe iedereen hier zijn ontbijtje bij elkaar scharelde. De rest van de dag hebben we gevuld met het bezoeken van o.a een rijst verwerkerij waar ze met behulp van suiker en kokosnoot de heerlijkste snoepjes maakte, en gelukkig lieten proeven..!!
31 dec zijn we vroeg in de morgen met een aandoenlijk propellor vliegtuig naar het paradijselijke eiland Phu Quoc gevlogen. Overdag hebben we heerlijk aan het strand gelegen en 's avonds ons licht gekleurtje huidje in de 'Hoi An' jurken gestoken om zo mooi het nieuwe jaar in te gaan. We zagen de hele dag al allerlei personeel druk in de weer met de versiering van het strand, toen alles rond een uur of 6 klaar was ging het helaas keihard plenzen en hebben we de avond in een zaal doorgebracht, gelukkig maakte het heerlijke kreeft en garnalen buffet alles weer goed.
Een echt spetterend feest was het niet, maar ik heb de familie traditie van Floor meegemaakt waar we allemaal uitgebreid en heel psygologisch ons hoogte en diepte punt van het afgelopen jaar hebben besproken, ik hou daar wel van en vond het dus een erg interresante avond waarbij we zo diep in gesprek waren dat we bijna de tijd waren vergeten en om 5 voor 12 de zaal inrende (we waren rond 10 uur de karaokende russen zat en zijn naar het strand gegaan..!) om het 'moment supreme' mee te maken. Gister hebben we nog een leuke brommertjestocht gehad en verder hebben we heerlijk aan het strand/zwembad gelegen en genoten van onze laaste twee dagen hier in Vietnam.
Ik moet zeggen dat het samen reizen me erg goed is bevallen en dat we het met zijn 5en boven mijn verwachting super gezellig hebben gehad. We zullen wel weer even moeten afkicken van het luxe reizen en wennen aan het met zn tweeen zijn.
Morgen vliegen de van der Kliftjes weer naar huis en vervolgen Floor en ik onze reis naar Cambodja..!
Daar blijven we een dag of 6 om eerst de killingfields te bekijken en daarna af te reizen naar 1 van de zeven wereld wonderen (Ankor Wat). Rond 12 januari gaan we even langs mijn moeder om mn zusjes een dikke knuffel te geven en dan vliegen we 15 januari vanuit Bangkok naar Indonesie. Daar landen we op Java, gaan door naar Bali en Lombok en vliegen een maand later vanuit Bali weer terug naar Bangkok. Dan is het helaas afgelopen met de pret en gaat Floortje 15 februari met air berlin weer naar huis.....:( Ik ga dan even terug naar mn mamsie en wacht tot er hopelijk een nieuw plan komt aanwaaien..

We hopen dat jullie allemaal een fijne kerst en een mooi nieuw jaarsfeestje met veeeel oliebollen (die hebben wij helaas moeten missen dit jaar) hebben gehad..!

Heel veel liefs, Floor en Lidia

Vietnamese loempia's

Hier een berichtje van ons vanuit Hanoi;
Even kijken, we waren gebleven in Krabi town.
In Krabi town was er niet echt iets spannends te beleven en na de super mooie kayaktocht hadden wij het wel gezien. Zo zijn wij vorige week donderdag naar Koh Lanta vertrokken. Een eilandje twee uur voor de kust van Krabi. Dit eiland was echt super! De sfeer was heel relaxed, alle barretjes draaiden heerlijke reggae muziek en alle obers leken op Bob Marley, dus de drankjes kwamen niet al te vlot. Hier hebben wij drie dagen lang, gechilled, gelezen, geinformeerd naar de Bob Marley obsessie en op de laatste dag een leuke scootertrip gemaakt. Het weer was die dagen niet super en er hing een lichtgrijze deken over het eiland die het rare bij-effect had dat er een soort mistige spooksfeer hing waardoor het eiland een soort wazige filmset leek, klinkt heel raar maar zo was het gewoon! Toen wij die maandag naar Railay vertrokken klaarde de lucht op en waren we voor ons gevoel weer back to reality. Daar was het echt te mooi; zie foto's.

Op dit 'eiland' zijn we iets langer dan gepland gebleven, mede dankzij onze vlucht die door airasia was gecancelled. Dus wij hebben pas maandag, met pijn in ons hard, onze backpacks weer ingepakt en zijn toen naar bangkok vertrokken. Het was echt best jammer om weg tegaan, het was namelijk een heel klein, gezellig veilig eiland waar je iedereen tien keer per tegen kwam, en als je dan in de bus zit besef je dat je al mensen nooit meer zult zien.( wat soms ook wel een positief iets was!!). In bangkok hebben we een nachtje geslapen bij mijn achternichtje die een schitternd appartment midden in hartje bangkok heeft, dat is wel even wat anders dan de gemiddelde studentenflat in utrecht, en zijn daar de volgende morgen voreg opgestaan voor onze vlucht naar Hanoi. Na twee uur te zijn gefilmd, de vrouw naastons had blijkbaar hier vliegtuig ontgroening en wilde geen moment aan haar camera laten ontslippen, zijn wij veilig geland. Toen wijrillend naar de uitgang liepen, wij vervloekte de airco maar kwam er later achter dat we natuurlijk eenhoop kilometers naar het noorden zijn afgereist en het daarvanzelfsprekend ook een stuk kouder is, kwamen we een israelier tegen en hebben we de taxi naar het centrum gedeeldwaarwe zijn afgezetbij ons eerste echte backpack hotel. Dat wil zeggen dat we ergens een hele enge lange gang afmoeten om vervolgens tien ronddraaiende trappen te beklimmen voordat we bij onze best smerige kamer aankomen waar de vorige gasten souveniers in je bed hebben achtergelaten... Aan de stad zelfs moesten we echt heeel erg wennen, de mensen hier hebben geen chronische glimlach op hun gezicht en het verkeer,wat hier bestaat uit fietsers (wauw die waren weer zo leuk om te zien..!) heel veel brommers, fietstaxi'sen een paar auto'sdie zich door de chaos heen proberen te wringen,is nog erger dan in hartje Bangkok. Dus we hebben alle indrukken even een nachtje laten bezinken en zijn vanmorgen op pad gegaan om deculturele franse invloed hier te bekijken. In Ho Chi Minch's mausoleum&musuem hebben we onze geschiedenislessen over de vietnamese oorlog weer even ophaaldin deenormegeordende tuinen, die bewaakt worden door tal van mannjetes in uniform dus oh wee als je 1 voet in het gras zet,nog lang rondgelopen.

De terugweg hebben we afgelegd met een fietstaxi die ons het plezier van een achtbaan bezorgde door met behulp van een scootervriend flink wat snelheid te maken en dan dwars door rood ons met een nood vaart in de menigte van toeterende brommertje te rijden.... Echt heeeel eng maar ontzettend leuk, later zagen we dat hij maar 1 arm had en misschien daardoor zo roerloos stuurde.. Vanavond brengen we nog even een bezoekje aan het prachtige meer in in de buurt die het gevoel geeft in italie te zijn en daarna eten waarschijnlijk bij een van de lokale 'restaurantjes' waar je op kleine krukjes heel goedkoop kunt genieten van het vietnamese eten met een kopje koffie toe (perfect die franse invloed). Voor morgen hebben we een wildekano(alweer)/boot/trekking tocht naar Ha Long Bay geboekt, het schijnt daar prachtig te zijn dus wehopen wat waar voor onze miljoenenvietnamese 'dong' te krijgen.

Verder is het nog steeds toppie met zn tweeen hopen dat het met het thuisfront ook oke gaat..!

Heel veel liefs,

x

ps. we hebben nog geen loempia gezien...........!

Wijziging van de plannen

Helaas hebben wij onze lenigheid niet kunnen checken want het avondje ' even kijken wat er nog meer te doen is behalve de half moon party' is uitgelopen op een lange avond dansen. Zo werden wij de volgende ochtend met schrik wakker en kwamen tot het besef dat de yogaleraar nu al lang met zijn benen in zijn nek zou liggen en wij deze cursus helaas moesten overslaan, hoewel we dat op dat moment niet zo erg vonden. Die avond hebben we echt het ultieme gevoel van vrijheid beleefd toen we dansend op bloomingdale muziek, met een cocktail in ons handdansend op het strand uitkekenover de met duizend sterren verlichte zee die pal aan onze voeten lag. Wauww...... Helaas werd dit idylische moment abrubt onderbroken door een tropische regenbui die niet meer ophield. Het plan was eigenlijk om zondag naar koh toa te gaan maar door de aanhoudende regen hebben we besloten om meer naar het zuiden te gaan in de hoop een sprankje zon te vinden.

Zo zijn we gister met de bus, boot, taxi, bus in zeven uur naar Krabi afgereisd. sAvonds laat zijn we aangekomen in een knalroze hotel waar godzijdank een heerlijke, welverdiende, hete douche op ons zat te wachten. Vanochtend hebben we in de zon krabi ontdekt en een spannende kayak trip door de mangroven voor morgen geboekt. We zijn benieuwd.

Verder hebben we eindelijk onze opgespaarde vijf kilo was kunnen dumpen en hebben deze aan de hele familie van ons hostel toevertrouwd. We hopen alleen niet dat we zo bij terugkomst onze hemaslipjes boven de lunchtafels van onze mede-reizigers zullen zien drogen.

Heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes, deze zijn erg leuk om te lezen, dus blijven doen!

Tot snel.

xx

ons

De noordpoolexpress

De avond uit in Bangkok was een ware belevenis. De sfeer zat er 's middags al goed in omdat de straat waarin ons schattige ' mango langoon' hostel aan zat, een soort trotoir is met alleen maar barretjes, staletjes, muziek, kraampjes met heerlijkruikend etenen er liepen de meest uiteenlopende backpack stelletjes rond. Toch verlieten wij dit heerlijk sfeervolle straatje en gingen op pad naar Kao san raod. Dat is DE backpackersstraat, en hij wordt niets voor niets zo genoemd want het barst er van de mensen die als ezels met enorme tassen rondzuilen op zoek naar een plekje om te overnachten of die gewoon lekker aan het relaxen zijn. We zijn daar tot de conlcusie genomen dat als je gaan reizen je het beste naakt naar die straat kan gaan want ALLES is er te koop. Van birkenstock slippers tot lonely planet en de meeste shirtjes die je ziet zijn helaas leuker dan de collectie die je in je eigen tas hebt zitten. Erg frustrerend, vooral als je weet dat je niets kunt kopen omdat er nou eenmaal niets meer indie tas past(en onze ruggen ook niet meer kunnen verdragen). Naeen cocktail, een lekker bakje pad tai en het horen van het liedje 'lean back' zijn we naar de thaise uitgaansstraat gegaan om te zien wat daar te beleven viel. Nadat de taxi chauffeur ons 10 km verop had afgezet kwam wij aan bij een soort luxe straat vol met huge uitsmijters en lange rijen vol opgedofte thaise jeugdwachtend totdat ze naar binnen konden gaan. Gelukkig viel ons fake id niet op ( hier moet je 21 zijn op uit te kunnen gaan) en kwamen wij aan in een koude grote luxe hippe club met luide neger muziek. In de wc werd je zelfs begeleid door je persoonlijke assistant die zelfs met een doekje je wc bril nog even oppoetstte. De mensen stonden allemaal in groepjes bij hun eigen lage, vierkantje tafeltje waarpronkt een fles Jonny Walker op stond en danste en er een beetje lafjes omheen.De ruimte tussen de tafels was niet echt dansbaar dus zijn we maar tussen een groep amerikanen gaan staan die de enige ruimte bezette zonder tafeltjes en hebben daar de hele avond heerlijk gedanst. 's nacht zijn wij weer door een taxi voor onze deur afgezet, Bangkok is echt heerlijk qua openbaar vervoer, je kunt altijd overal heen voor weinig geld en na de lange trappen van ons hostel te hebben getrotseerd zijn we doodmoe in slaap gevallen. De volgende dag hebben we lekker van ons bed genoten en rond 12 uur zijn wij met de boot naar Chinatown gegaan en hebben daar heerlijk ronggeneusd in de massa's uitpuilende stalletjes vol met de meest aparte dingen. 's avond hebben wij het op onze brakke maag aangedurft om in een India's restaurant te gaan eten in een rustgevend binnenplekje. Onze magen hebben het gehouden en we hebben heeeeeerijk gegeten. Voldaan nog even rondgelopen en toen vroeg de wekker gezet, onze kleren weer in de backpacks gepropt en de volgende morgen vroeg opgestaan. Woensdag morgen zijn we namelijk met de trein 650 km naar het zuiden gereist om op Surat Thani verder.
Toen we trein inkwamen was het koud. Toen wij eventjes zaten was het nog kouder. Toen wij gingen rijden en ondertussen zelf vesten hadden aangetrokken waren onze vingers blauw en ons kippenel leek chronisch. Maar de stewardess van de trein, jaja er was zelf een stewardess in deze noordpoolexpres, had geen medelijden met ons en wilde die verdomde airco absoluut niet zachter zetten. De medepassagiers leken er op voor te zijn bereidt en hadden zich in ski pakken gewerkt om te blijven leven. Maargoed, we hadden, door de bruinaangeslagen ruiten, wel een mooi uitzicht en een man die een hele fles wisky naar binnen had gewerkt, misschien zijn manier om warm te blijven, was ook wel amsusant toen hij uitbeelde aan de hele trein dat hij graag James Bond wilde zijn. Jammer genoeg kon hij in zijn staat zijn plas niet ophouden en werd de koude lucht nu voorzien van een lekker luchtje pis..! Gatver!

Na te zijn ontdooid hebben we onze reis voortgezet via een taxi en een grote ferry(met heerlijk thais eten) naar koh Samui, de boot naar Koh Phangan ging helaas niet meer. Na een stormachtige nacht hebben we ons prima hotelletje vroeg verlaten en zijn rond 1 uur op Koh Phangan aangekomen. Hier hadden we al snel andere mensen ontmoet die ook naar de half moon gingen en met zn allen zijn we in een taxi gekropen die ons midden in de jungle heeft afgezet. In tegenstelling met de full moon party, die op ons grote strand plaats vindt speelt de halfmoonparty zich midden in de rimboe af. De dj's stonden ook met grote stellages tussen de bomen en de open plek was bedekt met prachtige blacklight, hypnotiserende beelden die je al in de goede sfeer brachten. Er waren veel leuke mensen uit alle uithoeken van de wereld, goede muziek en lekkere cocktails, zo hebben wij tot dansend in de stortregen aan toe een topnacht gehad. Vandaag lekker uitgebrakt en ondankt het stromachtige weer toch maar het strand bezocht en daar tot veruipend aan toe tussen de enorme golven gezwommen.

Vanavond gaan we lekker low budget bij een heerlijk thais straattentje voor 1 euro een ‘kau pad kai' (rijst met kip) eten en daarna, als we de puf nog hebben, gaan we even kijken wat de avond hier, buiten de half moon party, verder te bieden heeft Morgen staat, daar kijken we echt al twee weken naar uit, een yoga cursus uit de lonely planet op het programma! Is kijken hoe lenig we zijn......

Verder hebben we het samen erg gezellig en bevalt het backpack leven ons erg goed! Lekker relaxed doen, heerlijk goedkoop eten en het programma op de dag zelf nog veranderen.

We hopen dat bij jullie ook alles goed gaat. Al mooie sinterklaascadeaus ontvangen? De oude man heeft hier onze schoentjes helaas nog niet gevuld.

Veel liefs,

Floor en Lidia

'Lean Back'

De laaste twee weken 'thuis' waren erg gezellig en druk. Ik heb een leuke rol als reisleidster gehad voor mijn vader, zijn vriendin franciose en Jolanda. Ze vonden het erg leuk om nu eens met eigen ogen te zien waar ik de afgelopen 5 jaar mijn vakantie's heb gespendeerd en alle foto's daarvan nu in het echt te beleven. Ook alle 'ohhh' en wauwww's herkende ik ergvan mijn eerste tripjenaar dit verre land en waren daarom leuk om te zien. De shock was nog het groots bij het zien van Pattaya en de daarbij horende lelijkste mannen uit alle uithoeken van de wereld met aan hun hand een Thaise schone. Floor is dinsdag angekomen en zo waren we de laaste dagen met 10 man sterk. Mijn vader + aanhang is vrijdag morgen richting bangkok vertrokken om daar midden, met twee damesn gekleed is leukrijke bloemen jurkjes, in een rouwstoet aan te komen waar iedereen geheel in het zwart was. De zus van de koning is hier namelijk een half jaar gelden overleden en ze hebben haar as, zo snel na data, nu in Bangkok begraven.

Floor en ik had zo nog even twee dagen rust om ons voor te bereiden op onze tocht, want we zouden die maandag al vertrekken. Ne twe dagen heerlijk te hebben geluierd zijn wevanochtend vol goede moed op reis gegaan. De goed moed was helaas al snel verdwenen toen we die enorme units op onze rug hadden getild en van het gewicht spontaannaar achter vielen. Mn moeder heeft de tassen toen maar gelukkig in haar auto genoemen en zo ons naar het busstation gebracht. Daar namen we bus en na een ritje met een spastische taxichauffeur met hamster zijn we bij een schattig guesthouse aangkomen. Net lekker Thais geluchend en nu zitten we op een leuke binnenplaats vol groene planten, houten zitjes en backpackers aan een uiterst trage computer die binnen 3 min dreigt op te houden.

Het plan is om vanavond uit te gaan op kao san raod en woensdad morgen met de trein naar ko panhang te gaan om daar een heuze 'half moon party' bij te wonen. Verslag volgt...!!!

Dikke zoen ons

Koh Samet

Vorige week zaterdag zijn wij tijdens heftig onweer thuisgekomen van een paar heerlijke dagen Ko Samet. Echt drie dagen lang lekker niets doen en alleen maar genieten van de omgeving en elkaars gezelschap. Woensdag avond hebben nog we nog snel een resort kunnen boeken en donderdag morgen zijn we met een volgeladen auto richting het eiland vertrokken.

Na twee uren rijden namen we de boot die ons een uur over zee voer en aan de stijger vlak bij het huisje afzette. Daar moesten we onze handige trekkoffertjes nog een heel stuk door het zand trekken en kwamen we zwetend aan bij ons huisje. Daar zagen we dat ons stekje voor de komende dagen zo dicht tegen het restaurant aan was geplakt, dat twee dagen lang de heerlijke, sterke, stink visluchten van de thaise keuken in onze badkamer overheerste en de locale Thaise hits, ik kan die cd nog steeds dromen, er ‘s avonds voor zorgde dat wij noodgedwongen uit gingen en ‘s morgen lekker vroeg op stonden.

Het water was kristalhelder en de lucht was knal blauw dus zijn we gelijk de zee ingedoken, heerlijk. Ik ben normaal niet zo heel dol op de zee omdat ik gauw kriegel wordt als ik iets onbestembaars aan mijn tenen voel knagen, maar in dit water, wat even helder was als het zwembad, kon ik gelukkig alles zien wat zich bij mij voeten afspeelde. Alhoewel, slechts een doorzichtige plastic zak bij mij en mijn zusjes soms nog wel voor wat onnodige onrust zorgde.

De tweede dag was het weer niet zo idilisch als de dag ervoor dus toen hebben wij een brommertochtje gepland. Dat klonk allemaal heel leuk maar toen ik een brommer in mijn handen kreeg geduwd en mijn zusje, die bij mij achterop moest, me angstig aan zat te kijken en ondertussen wees naar de steile, zanderige, heuvelachtige berg vol met kuilen voor ons, was het wel even slikken. Mijn moeder was ondertussen vol goede hoop weggesjeesd en omdat ik natuurlijk niet kon achterblijven, ik had tenslotte dit uitje erg aangemoedigd, heb ik mijn zusje lopend de berg opgestuurd en ben slippend omhoog gereden. Of nou ja, gereden, eigenlijk ging ik zo zachtjes dat mijn voeten naast de brommer meeliepen omdat ik anders van sloomheid om zou vallen. Gelukkig sprak Carlijn me een beetje moed toe en mocht ze bij me achterop. Na stijf van de spanning een paar heuvels te hebben getrotseerd had ik wat meer zelfvertouwen en probeerde een beetje van het uitzicht te genieten en aardig tegen me zusje te zijn, die ik van de zenuwen tot een stil muisje had afgesnauwd. Daarna was het toch erg leuk, met Carlijn dollen over de twee slome henkies achter ons, een welverdiend drankje drinken, de prachtige uitzichten bewonderen. Mijn moeder daarentegen was de moeilijke heuvels zat en toen ze ver achter waren geraakt heeft Annemarie het stuur overgenomen en zat er wat meer vlot in hun brommertje. Het was niet Annemarie's eerste keer hoor, de vorige maid (hulp/schoonmaakster) had haar blijkbaar met 11 jaar al leren brommerrijden en ze kon het inderdaad erg goed. Dat zou je je in Nederland nooit kunnen voorstellen, dat de schoonmaaktster je kind van 11 leert brommer rijden. Die twee leren hier zo ontzettend veel, ze beheersen drie talen vloeiend (ja, die koters kunnen beter engels dan ik..!), kennen alles van de Thaise cultuur enkijken nergens meer van op.Ik ben af en toe nog wel in shock als ik een bedelaarster zie met een uitgemergd kindje, of de keuken van het restaurant waar je net heerlijk hebt gegeten ( die wil je echt niet zien, je kan het vergelijken met de smerigste aflevering van de keuringsdienst van waren) maar mijn zusjes die lopen evengoed diezelfde keuken in en helpen daar een handje mee met koken. Ik zou hier echt niet willen wonen maar ben af en toe wel jaloers op de levenservaring dieze door dit alles hebben opgedaan.

Maargoed terug naar het brommer rijden; omdat mn moeder nu achterop zat moest ze van mij wat foto's van die enorme steile zandbergen die vol met slipgrage steentjes en gevaarlijke kuilen zaten. Net als in een actie film zat mijn moeder half op de brommer, half hangend boven de grond en probeerde mij, Carlijn, de brommer en de spectaculaire heuvels tegelijkertijd op de kiek te zetten. Complimenten voor mijn haar want het waren echt top foto's geworden, een beetje jammer dat ze later op die dag heel technisch een ‘paar' instellingen van mijn camera wilde veranderen en daarmee alle foto's heeft gewist...... Gelukkig had Annemarie heel eigenwijs haar ‘eigen' camera meegenomen en kan ik jullie toch nog verblijden met een paar foto's, maar bij het brommer avontuur moeten jullie helaas de beelden zelf invullen.

‘s avonds zijn wij naar een strandje verderop gegaan en hebben ons laten vermaken door de thaise ‘proppers'. Toen 1 van de barmannen aan mijn moeder vroeg wat ‘mama' wilde drinken was mijn moeder diep verontwaardigd (grapje) dat hij wist dat zij de moeder van dit zooitje was en niet voor een zus werd aangezien... Mijn kleinste zusje vond dit erg sneu voor dr en zei heel serieus tegen haar; ‘mama, waarom zeg je niet gewoon dat je een ziekte hebt en er daarom zo oud uit ziet ?!' Nou toen heb ik, ik geloof in mijn eentje, wel een uur lang onder de tafel gelegen van het lachen. De laatste dag was het gelukkig heerlijk weer en hebben wij tot 2 uur 's middags in het water gelegen, toen als de wiedeweer onze zooi bij elkaar geraapt, de trekkoffertjes weer door het zand geslepen en om 3 uur zanderig de boot weer naar huis genomen. Blijkbaar wilde iedereen op het eiland blijven want de boot die wij terug hadden was zo goed als leeg. Wij vonden het prima zo'n prive boot, maar de schipper dacht daar anders over en droeg ons midden op zee over aan een boot vol met mannen gekleed in roze shirts, hilariteit alom natuurlijk. De boot arriveerdde helaas wel aan een verkeerde pier en zo liepen wij, vlak voordat het onweer losbarsste, aan de kant van de weg op zoek naar de auto. Over onweer gesproken, het is hier echt absurd weer. Al drie dagen lang begint het ‘s morgens vroeg met een strakblauwe lucht maar tegen de middag voelt de lucht drukkend aan en na een stevige wind barst het onweer los. En dan geen Nederlands onweer, maar Thais onweer waarbij het hele huis trilt en de flitsen in de woonkamer lijken in te slaan. Er valt daarbij zo veel regen naar beneden dat je serieus zou denken dat er emmers worden leeggegooid en je straks met huis en al weggespoeld wordt. Erg lang houdt het niet aan, maar het is niet erg bevorderend voor eventuele strandplannen. Toch waren wij afgelopen zondag zo eigenwijs en zijn we, net toen de handdoeken vol goede moed uit waren gespreid, zeikkenat geregent. Vandaag zijn we daarom maar voor safe gegaan en hebben we met de vier dames (kleintjes+oma+ik) uren lang binnen bij de massage/beauty salon gezeten.

Vrijdag 17 oktober was Carlijn elf jaar geworden. Toen ik vroeg waar ze heen wilde had ze het allang bedacht en wilde ze dolgraag naar het pretpark voor de coole achtbanen die daar zijn. Eenmaal aangekomen was ze al wat onzekerder en vond ze de atracties toch wel erg hoog. Uiteindelijk heeft ze, met haar ogen stijf dicht en roepend tegen mij dat ik dat ding moest laten stoppen, 1 achtbaan getrotseerd. De rest van het pretpark dagje heeft ze op bankjes doorgebracht, toekijkend hoe Annemarie en ik kotsmisselijk van atractie naar atractie gingen. Het was zo rustig dat de achtbanen speciaal voor ons werden aangezet. Klinkt erg leuk, maar de wachtrijen in de Efteling zorgen er toch wel voor dat je lichaam weer even op adem kan komen en dat je niet, zoals mijn zusje, kotsend over een hekje eindigd.....Het was uiteindelijk toch een erg gezellig dagje wat we hebben afgesloten met een heerlijke kaasfondue bij Robbert. (een Zwitsers restaurant) Haar verjaardag hebben we zaterdag gevierd met een enorme brownie en wat vrienden uit de buurt. Nu zaterdag , als het onweer wegblijft, is haar kinderfeestje bij het zwembad en maandag moeten ze helaas weer naar school en kan ik mezelf weer gaan vermaken totdat mn vader een week later komt.

Nou dit was het dan weer, ik hoop dat alles goed gaat met iedereen en het herfstweer niet zo heftig is als hier.

Weer super bedankt voor de leuke reactie's. Die zijn echt leuk om te lezen, ik vind het ook echt top dat mensen een heel verhaal terug schrijven, blijven doen...!!!!!

Een dikke zoen uit een onweerachtig Thailand.

xx Lidia

ps. Voor degene die mij willen belagen met smsjes/telefoontje heb ik nu een thais nr;

+66 (0)8-43490092

Het dagelijks leven

Het dagelijks leven hier

‘s Morgens sta ik hier heel verschillend op. Eigenlijk ligt het eraan wat er die dag op het programma staat of om hoe laat de kleintjes( klinkt misschien een beetje raar om je zusjes zo te noemen, maar omdat ik en Babette een aantal jaar met ze verschillen hebben we ze vanaf jongs af aan ‘de kleintjes' genoemd en weet ik dus niet beter) op mn bed me wakker komen springen. Vanmorgen ging de wekker al om half zeven omdat ik Annemarie dr wekelijkse paardrijen bij wilde wonen. Een vriend van mn moeder, die zo aardig was om een half uur en heen en terug te rijden en ook nog eens om half 8 bij ons te stoep te staan, chauffeurde ons. Annemarie reed die dag op een zwanger wit paard. De manege was niet al te groot en typisch thais, een lekkere rommelige en gezellige boel. Toen ik daar in de frisse ochtenlucht heerlijk het zonnetje op mn huid voelde branden heb ik mezelf voorgenomen om niet meer tot elf uur in mn nest te liggen maar vanaf nu af aan elke morgen vroeg te wekker te zetten. Dan kan ik nog lekker van de redelijk koele ochtend genieten door daar de dagelijkse activetieten in te plannen zoals het bezoeken van de wekelijkse markt. Die markt is in Ban Amphur, dat is een klein dorpje aan de grote Sukhumvitroad en tevens dewoonplaats van mijn moeder. Hetligt op zo'n 20 min rijden van Pattaya.

Zondag ‘morgen' had ik rond 11 het leuke idee om die markt te gaan bekijken. Annemarie wilde eigenlijk niet mee en vertelde dat het niet zo slim is om op het heetste moment van de dag een benauwde markt af te struinen. Ik dacht dat het allemaal wel mee zou vallen en heb ze meegesleurd. Toen we aan de kant van de weg op de openbare baht taxi stonden te wachten en de zon mn schouders rood begon te kleuren had ik eigenlijk al spijt. Maargoed ik had geen zin in toegeven aan mn kleine zusje en ben vol goede moed naar de markt afgereisd( in 2 min. waren we er).

Nadat we tien stappen hadden gezet smolt ik werkelijk van de hitte en heb ik die arme kinderen zwetend langs de kraampjes getrokken. Ik werd in die hitte ook een beetje misselijk van alle sterke etensgeuren en zo zijn we na 1 rondje snel naar huis gegaan om verkoelend in het zwembad te duiken.

Morgen is het trouwens zoiezo vroeg opstaan want dan krijg ik heel vervelend een anderhalf uur durende massage aan huis. Mmm, Het dagelijks leven in Thailand is zo vervelend nog niet.

De boodschappen, die we ong 3 keer in de week doen gaan ook met de openbare ‘auto', ik breng inmiddels heel wat uren in die dingen door. Naar de supermarkt is het ong een half uur rijden. We gaan dan naar een megegrote die ong kunt vergelijken met drie franse ‘super marche's' naast elkaar. De Big C, waar we vandaag waren, heeft zelfs verdiepingen. Op de begaande grond is een overdekt winkel centrumpje met kappers, restaurants, marktkraampjes en zelf een sushi-tent waar wij daarstraks heerlijk hebben gelunched. In de supermakt zelf is overal gewoon heel veel van. Bij de groente afdeling, die erg leuk is omdat je er bij de eerste keer allerlij vreemde groenten en fruitsoorten tegenkomt, wordt de geur bepaald door de durian, een enorme groene stekelige stinkvucht die de geur van rottende dooie dieren rondspreidt. Ik snap ook niet waarom ze midden in de winkel die vrucht gaan schoonmaken, gekke mensen....De vleesafdeling is niet geschikt voor mensen die denken dat vlees uit een fabriek komt.De varkenskoppen, kippenlevers, en meer onsmakelijke lichaamsdelen liggen je overal open en blood aan te gapen, ook daar is de bloederige geur niet plezierig voor zwakke magen. Annemarie, die vegatarisch was maar dat heeft opgeven omdat het dan ook zou inhouden dat ze geen lekkere hamburger meer mocht eten, rend dat deel van de winkel hard voorbij. Wat mij voor de eerste keer verbaasde was de enorme afdeling beha's. Want midden in de supermarkt bij de kleren afdeling, ja zelfs die hebben ze, is een enorme ruimte gevult met alleen maar beha's. Je wordt er gewoon duizelig van. Helaas hebben de thai amper rondingen en gaan de cups niet verder dan A. En als je dan een iets groter formaat ziet, is die compleet opgevult met kussens zodat je uberhaupt geen tiet nodig hebt om die neppers te dragen. Mn zusjes kunnen daar overgens helemaal uit hun dak.

Op de weg terug nemen we vaak een ‘prive' taxi. Dat is alsnog een openwagen waar je als dier in de achterbak mag, welliswaar op een keurig, altijd blauw bankje. Bij deze taxi hoef je niet uren langs de weg te staan en het laaste stukje te lopen. Ook helpt hij je heel aardig met de boodschappen in en uit de taxi te dragen, erg fijn! Je betaald wel tien keer zo veel voor deze jongens, inplaats van de -,60 euro cent voor ons drien kost deze ‘luxe ' bak 6 euro per rit. Deze chauffeur brengt je ook fijn tot aan de deur zodat je op de weg terug niet de super drukke vier-baans weg moet oversteken en de berm in het midden moet trotseren waar Annemarie vlak voor dat ik er met mijn slippertjes door heen banjer, nog even informatief zegt dat er twee weken geleden een dikke, lange cobra slang is gezien, en ja, het gras was best hoog en de berm best heel erg breedt..........

Mmm, mn zusjes komen nu met een bord indiase pannekoekjes aanzetten. Ik zit boven op de gang, nja het is wel een soort woonkamer-gang, achter de computer met een heerlijke ventilator die mijn rug van verkoeling verzorgt. De pannekoekjes hebben we gister meegenomen van een heerlijk India's restaurantje waar we hebben gegeten. We zijn om 5 uur naar mn moeders werkt gegaan, in Pattaya, en toen met haar doorgereden naar een gezellig straatje vol met ‘gogo-bars'( de barretjes waar mooie thaise meisjes zitten te wachten opdat rijke buitenlandse mannen ze voor geld meenemen). De meisjes in die barren zijn trouwens erg aardig en vinden het alleen maar leuk al er een moeder met drie kinderen (of in hun ogen ,door foutieve leeftijdsinschatting, 2 moeders..) gezellig bij hun een drankje komen doen. Na tussen meiden, verkleed als sexy verpleegsters, een drankje te hebben gedaan zijn wij bij een schattige oude indiase man verwend met heerlijk eten. Ik moet toegeven dat ik nog steeds niet gewend ben aan het straatbeeld van Pattaya. De stad is naast een leuke shopplek, een grote sexindusstrie. Daardoor zie je overal vieze, oude, dikke mannen hand in hand lopen met een vaak mooi, thais, jonger meisje. Ze ontmoeten haar dan bij zo'n gogo bar en huren dr in voor een avond of vaak een paar dagen. Ze fungeerd dan tegelijkertijd als een soort gids die met ze boodschapjes doet, de leuke restaurantjes kent en hem bezorgd van nageslacht zodat hij altijd aan haar vast blijft zitten, en zij verzekerd is van een pensioen.

Wat mij verbaasde is dat het werk van die meisjes, of jongens, grotendeels door de maatschappij wordt geaccepteerd. Je hebt als meisje zelfs meer aanzien als je een farang ( buitenlander) en zijn geld, aan de haak hebt geslagen. Voor een aantal is vanaf jongs af aan hun levensdoel ook een buitenlander trouwen. Er komt denk ik, hier in Pattaya, over tien jaar ook echt een explosie van halfjes (een thaise mama en buitenlandse papa). Ben benieuwd wat voor een gevolgen dat met zich mee zal brengen, in ieder geval zullen ze de visumregeling, die nu super moeilijk en ingewikkeld is, mn moeder wordt nog steeds gek van het gedoe en is blij als ze weer een paar maanden mag blijven, een stuk makkelijker moeten maken.

Wat is wel mis in het dagelijks leven hier is uitgaan. Omdat het geen hoogseizoen is, en ik in een onbekend dorpje zit zijn hier verreweg geen jongeren. Mn moeder werkt veel en kan door het vroege opstaan ook geen nachtelijke avonturen beleven. Wel heeft ze er voor gezorgt dat een paar jonge ‘party' collega's van haar mij volgende week een avondje mee uit nemen. Ik ben benieuwd waar ik heen ga, want ik heb met Be alleen boy's town bezocht( shows vol met mannen in kleine onderbroekjes bedoeld voor de mannen die het niet zo op vrouwen hebben). Het was niet verkeerd om naar te kijken en omdat de meeste jongens daar helemaal geen homo zijn en maar al te graag met een van ons mee nou huis zou willen hebben we wel een komisch avondje gehad. Alleen dit is niet te vergelijken met een avondje stappen in Utrecht. In Bangkok kan je overigens wel gaaf stappen, maar helaas kan ik mijn lieve zusjes niet aan hun lot overlaten en de bus naar de hoofdstad pakken.

Maar het uitgaan komt nog wel met bijv de fullmoonparty's die ik samen met Floor ga trotseren. En tot die tijd moet ik het maar doen een cocktailtje bij de gogo-bars en de kamerparty's van Annemarie en Carlijn.

Aan het huishouden doe ik, dankzij de maid die hier drie x per week is, alleen af en toe de afwas. Maar daar hou ik, door het thaise standaard model keuken (een erg laag aanrecht) elke keerkrommerug aan overwaardoor ik 'helaas' weer aan de massage moet....

Mn moeder is net terug van haar werk, ik hoorde de brombak ook al vanaf ver aankomen. Ze heeft nu het hele weekend doorgewerkt zodat we donderdag vier daagjes op ‘vakantie' kunnen gaan. Waarschijnlijk wordt het lekker relexten op een klein eilandje in de buurt van Ko Samet. Super.

Met mijn bruinheid staat het trouwens wel oke, ik match nog steeds niet met mijn zusjes maar heb inmiddels een aardig kleurtje gekregen..!

Nou, ik ga weer stoppen, hoop dat jullie zo een aardig beeld hebben gekregen van het leven hier in Thailand.

Liefs,

Xx Lidia