Hier een berichtje van ons vanuit Hanoi;
Even kijken, we waren gebleven in Krabi town.
In Krabi town was er niet echt iets spannends te beleven en na de super mooie kayaktocht hadden wij het wel gezien. Zo zijn wij vorige week donderdag naar Koh Lanta vertrokken. Een eilandje twee uur voor de kust van Krabi. Dit eiland was echt super! De sfeer was heel relaxed, alle barretjes draaiden heerlijke reggae muziek en alle obers leken op Bob Marley, dus de drankjes kwamen niet al te vlot. Hier hebben wij drie dagen lang, gechilled, gelezen, geinformeerd naar de Bob Marley obsessie en op de laatste dag een leuke scootertrip gemaakt. Het weer was die dagen niet super en er hing een lichtgrijze deken over het eiland die het rare bij-effect had dat er een soort mistige spooksfeer hing waardoor het eiland een soort wazige filmset leek, klinkt heel raar maar zo was het gewoon! Toen wij die maandag naar Railay vertrokken klaarde de lucht op en waren we voor ons gevoel weer back to reality. Daar was het echt te mooi; zie foto's.

Op dit 'eiland' zijn we iets langer dan gepland gebleven, mede dankzij onze vlucht die door airasia was gecancelled. Dus wij hebben pas maandag, met pijn in ons hard, onze backpacks weer ingepakt en zijn toen naar bangkok vertrokken. Het was echt best jammer om weg tegaan, het was namelijk een heel klein, gezellig veilig eiland waar je iedereen tien keer per tegen kwam, en als je dan in de bus zit besef je dat je al mensen nooit meer zult zien.( wat soms ook wel een positief iets was!!). In bangkok hebben we een nachtje geslapen bij mijn achternichtje die een schitternd appartment midden in hartje bangkok heeft, dat is wel even wat anders dan de gemiddelde studentenflat in utrecht, en zijn daar de volgende morgen voreg opgestaan voor onze vlucht naar Hanoi. Na twee uur te zijn gefilmd, de vrouw naastons had blijkbaar hier vliegtuig ontgroening en wilde geen moment aan haar camera laten ontslippen, zijn wij veilig geland. Toen wijrillend naar de uitgang liepen, wij vervloekte de airco maar kwam er later achter dat we natuurlijk eenhoop kilometers naar het noorden zijn afgereist en het daarvanzelfsprekend ook een stuk kouder is, kwamen we een israelier tegen en hebben we de taxi naar het centrum gedeeldwaarwe zijn afgezetbij ons eerste echte backpack hotel. Dat wil zeggen dat we ergens een hele enge lange gang afmoeten om vervolgens tien ronddraaiende trappen te beklimmen voordat we bij onze best smerige kamer aankomen waar de vorige gasten souveniers in je bed hebben achtergelaten... Aan de stad zelfs moesten we echt heeel erg wennen, de mensen hier hebben geen chronische glimlach op hun gezicht en het verkeer,wat hier bestaat uit fietsers (wauw die waren weer zo leuk om te zien..!) heel veel brommers, fietstaxi'sen een paar auto'sdie zich door de chaos heen proberen te wringen,is nog erger dan in hartje Bangkok. Dus we hebben alle indrukken even een nachtje laten bezinken en zijn vanmorgen op pad gegaan om deculturele franse invloed hier te bekijken. In Ho Chi Minch's mausoleum&musuem hebben we onze geschiedenislessen over de vietnamese oorlog weer even ophaaldin deenormegeordende tuinen, die bewaakt worden door tal van mannjetes in uniform dus oh wee als je 1 voet in het gras zet,nog lang rondgelopen.

De terugweg hebben we afgelegd met een fietstaxi die ons het plezier van een achtbaan bezorgde door met behulp van een scootervriend flink wat snelheid te maken en dan dwars door rood ons met een nood vaart in de menigte van toeterende brommertje te rijden.... Echt heeeel eng maar ontzettend leuk, later zagen we dat hij maar 1 arm had en misschien daardoor zo roerloos stuurde.. Vanavond brengen we nog even een bezoekje aan het prachtige meer in in de buurt die het gevoel geeft in italie te zijn en daarna eten waarschijnlijk bij een van de lokale 'restaurantjes' waar je op kleine krukjes heel goedkoop kunt genieten van het vietnamese eten met een kopje koffie toe (perfect die franse invloed). Voor morgen hebben we een wildekano(alweer)/boot/trekking tocht naar Ha Long Bay geboekt, het schijnt daar prachtig te zijn dus wehopen wat waar voor onze miljoenenvietnamese 'dong' te krijgen.

Verder is het nog steeds toppie met zn tweeen hopen dat het met het thuisfront ook oke gaat..!

Heel veel liefs,

x

ps. we hebben nog geen loempia gezien...........!